Bulimia, nazywana także żarłocznością psychiczną, należy do specyficznych zaburzeń odżywiania. Chociaż cierpiące na nią osoby potrafią zachować prawidłową masę ciała i pozory normalnego funkcjonowania, prowadzi do wielu problemów natury psychicznej i fizycznej. Jak można z nią walczyć?
Bulimia nerwowa (bulimia nervosa) to zaburzenie odżywiania, którego cechą charakterystyczną jest występowanie niekontrolowanych napadów obżarstwa. W ich trakcie dochodzi do pochłaniania ogromnej ilości pokarmów, najczęściej bardzo kalorycznych. Po zaspokojeniu głodu pojawia się redukcja napięcia i krótkotrwała przyjemność, szybko ustępująca miejsca silnemu poczuciu winy.
Serwis zywieniemazanczenie.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w serwisie należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą
Drugą typową cechą jest obsesyjna koncentracja na kontrolowaniu masy ciała – samoocena chorego opiera się na wyglądzie i wadze. Dlatego też po epizodach obżarstwa dochodzi do przeczyszczania się lub rygorystycznego odchudzania. Bulimia psychiczna występuje w dwóch typach: przeczyszczającym lub nieprzeczyszczającym.
| Bulimia przeczyszczająca | Bulimia nieprzeczyszczająca |
|---|---|
|
|
Oznaki bulimii nie są tak jasne jak w przypadku anoreksji, kiedy obserwujemy bardzo duży spadek masy ciała. Osoby cierpiące na bulimię mogą mieć prawidłową wagę lub nadwagę, być chude lub na zmianę tyć i chudnąć. Ponieważ epizody obżarstwa przeplatane są okresami lepszego samopoczucia, bliscy nie zawsze dostrzegają problem.
Psychiczne objawy bulimii to nadmierne zaabsorbowanie tematem jedzenia i utrzymania wyznaczonej sobie masy ciała (niższej od normy), połączone z drastycznym spadkiem samooceny i poczuciem winy przy braku powodzenia. Bulimia jest też silnie powiązana z depresją i lękiem.
Obecnie z powodu bulimii cierpi coraz więcej dzieci i młodzieży (więcej o zaburzeniach odżywiania w tej grupie wiekowej w artykule Zaburzenia odżywiania u dzieci i młodzieży – przyczyny, leczenie i zasady zdrowego żywienia). Dlatego też dobrze jest, by rodzice wiedzieli, co to jest bulimia i jak ją rozpoznać. Na pewno warto zwrócić uwagę na sygnały, takie jak:
Przyczyny bulimii są niezwykle złożone: należą do nich czynniki biologiczne, psychiczne i społeczno-kulturowe. Choroba związana jest z zaburzeniami emocjonalnymi (np. impulsywność i skłonność do depresji), niską samooceną i problemami z samokontrolą. Może wynikać z wrodzonych predyspozycji, zaburzenia mechanizmów kontroli sytości (np. niedobór serotoniny), wiązać się z uzależnieniami. Rozwojowi bulimii sprzyjają czynniki takie jak trudna sytuacja rodzinna czy presja kulturowa kładąca nacisk na posiadanie szczupłego ciała.
Konsekwencje bulimii mogą być bardzo poważne, ponieważ naprzemienne epizody objadania się i przeczyszczania lub odchudzania wyniszczają organizm. Pojawiają się zaburzenia metabolizmu, choroby zębów i dziąseł, nadżerki przełyku czy żołądka, niedrożność jelit oraz inne problemy z układem pokarmowym, obrzęki kończyn bądź duszności i zaburzenia rytmu serca. Osoba chora może mieć kłopoty z koncentracją i uczeniem się, cierpieć z powodu neuropatii, a nawet zaburzeń świadomości.
Leczenie bulimii nie jest proste – wymaga kompleksowego wsparcia specjalistów, takich jak lekarz, dietetyk i psychoterapeuta, a czasami psychiatra. Zastanawiając się, jak pomóc przy bulimii, warto zacząć od zachęcenia osoby chorej do rozpoczęcia terapii. Szczególnie efektywna okazuje się terapia poznawczo-behawioralna, pozwalająca poznać i zmienić schematy myślowe związane m.in. z postrzeganiem własnego ciała. Często terapią musi zostać objęta cała rodzina, zwłaszcza gdy przyczyną choroby jest trudna sytuacja rodzinna. Ze względu na powiązanie bulimii z depresją czasem stosuje się również leczenie antydepresantami.
Kluczową kwestią jest powrót do zdrowej, zbilansowanej diety oraz regularnego spożywania posiłków. Kiedy osoba chora upora się z psychicznymi przyczynami problemu, celem będzie uzyskanie prawidłowej wagi i wyeliminowanie skutków fizjologicznych bulimii, np. uzupełnienie niedoborów składników odżywczych, witamin i minerałów.
Jak leczyć bulimię? Warto zacząć od rozmowy z osobą, u której podejrzewamy taki problem. Coraz częściej mamy do czynienia z bulimią u dzieci czy bulimią u mężczyzn – rozmowa z dzieckiem lub partnerem w bezpiecznej atmosferze może być pierwszym krokiem w walce z chorobą. Pamiętajmy, by unikać oceniania, straszenia i lekceważenia uczuć chorej osoby. Słuchajmy, akceptujmy i opowiadajmy o swoich obserwacjach i obawach, jednocześnie wskazując dostępne źródła pomocy.
Bulimia to podstępna choroba, wyniszczająca organizm i burząca równowagę psychiczną. Znając jej objawy, możemy dostrzec niepokojące sygnały u siebie lub swoich najbliższych i skorzystać z profesjonalnego wsparcia.
Serwis zywieniemazanczenie.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w serwisie należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą
Zapisz się na newsletter Żywienie ma znaczenie i dowiaduj się o nowościach w naszym serwisie jako pierwszy.
Nie musisz wychodzić z domu, zamów nasze produkty z wygodną dostawą pod same drzwi.
Żywność specjalnego przeznaczenia należy stosować pod nadzorem lekarza.
