Choroba Leśniowskiego-Crohna jest jedną z chorób autoimmunologicznych. Objawia się przewlekłym stanem zapalnym przewodu pokarmowego, który może objąć każdy jego odcinek – od jamy ustnej, aż po odbyt. Nieleczona, może prowadzić do groźnej dla zdrowia niedrożności jelit. Postaramy się odpowiedzieć na najważniejsze pytania dotyczące choroby Leśniowskiego-Crohna – jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna, jak ją leczyć i jaką stosować dietę u chorych.
Choroba Leśniowskiego-Crohna występuje przede wszystkim u osób podatnych genetycznie. Powodują ją niekorzystne dla chorych czynniki środowiskowe, immunologiczne i bakteryjne, które w jednym czasie nałożą się na siebie. Stan zapalny wywołany jest przed układ odpornościowy, który atakuje przewód pokarmowy.
Źródło: www.crohnforum.pl
Źródło: www.zdrowemiasto.pl
Źródło: www.crohnforum.pl
Źródło: www.crohnforum.pl
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna są podobne do objawów wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz choroby Behceta, dlatego często diagnoza lekarska może okazać się początkowo błędna. Dzieli się je na grupy:
objawów żołądkowo-jelitowych, do których zalicza się:
objawów pozajelitowych, do których zalicza się:
objawów neurologicznych, do których zalicza się:
Źródło: www.crohnforum.pl
Źródło: www.crohnforum.pl
Źródło: www.crohnforum.pl
Źródło: www.crohnforum.pl
Dodatkowo, u chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna często wystąpić może niedożywienie, spowodowane między innymi złym wchłanianiem pokarmów, które już i tak są spożywane w zmniejszonych ilościach. Mało tego, choroba może mieć negatywny wpływ na płodność – zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Ponadto, chorujące ciężarne powinny być pod stałą opieką ginekologa i gastroenterologa, ponieważ przyjmowane leki mogą okazać się niebezpieczne dla matki, jak i płodu. Szacuje się, że osoby palące są aż dwukrotnie bardziej narażone na zachorowanie i rozwój choroby Leśniowskiego-Crohna. Zachorowania są zauważalne w niemal takim samym stopniu u obu płci, z lekką przewagą kobiet. Choroba Leśniowskiego-Crohna występuje przede wszystkim u osób w wieku od 15 lat do 25 lat, u osób starszych, a także u dzieci.
Chorobę Leśniowskiego-Crohna diagnozuje się zwykle poprzez kolonoskopię, gastroskopię, tomografię komputerową, a nawet medycynę nuklearną. Leczenie opiera się przede wszystkim na minimalizacji objawów choroby, utrzymywaniu jej remisji oraz zapobieganiu jej nawrotom. Niestety, do tej pory nie znaleziono skutecznego sposobu na całkowite jej wyleczenie. Chorobę Leśniowskiego-Crohna można jedynie zaleczyć, łagodząc jej objawy. Dobra wiadomość jest taka, że na szczęście tylko jeden na pięciu chorych wymaga corocznej hospitalizacji. Zła natomiast – że z obserwacji wynika, iż aż połowa osób chorujących na chorobę Leśniowskiego-Crohna w przeciągu dziesięciu lat od rozpoznania choroby, będzie wymagała leczenia chirurgicznego..
Celem leczenia w tym przypadku nie jest całkowite wyeliminowanie choroby – ponieważ, póki co, nie ma na to sposobu – ale osiągnięcie oraz utrzymanie remisji. Zaleczanie choroby Leśniowskiego-Crohna polega przede wszystkim na tym, że poprzez testowanie różnego rodzaju leków, dobiera się taki środek, który pozwoli w znacznym stopniu kontrolować stan zapalny, będący najważniejszym objawem choroby. Chorym podaje się najczęściej:
W niektórych przypadkach choroby Leśniowskiego-Crohna swoje zastosowanie odnajduje również medycyna alternatywna, opierająca swoją teorię na podawaniu choremu probiotyków, kwasów omega-3, suplementów odżywczych oraz suplementów ziołowych. Warto jednak pamiętać, że jest to wyłącznie leczenie uzupełniające i że chory powinien i tak przyjmować leki. W przypadku poważnych komplikacji, takich, jak przetoki czy wrzody oraz w przypadku, gdy leczenie farmakologiczne nie daje żadnych rezultatów, wskazane jest zwykle leczenie chirurgiczne. Jednak niestety, nawroty choroby po zabiegu są bardzo częste, więc i ingerencja chirurga nie daje szans na całkowite wyleczenie.
Choć na dzień dzisiejszy nie odkryto skutecznych leków ani zabiegów chirurgicznych, dzięki którym można raz na zawsze pożegnać się z chorobą Leśniowskiego-Crohna, jej objawy złagodzić może odpowiednio dobrana dieta. Przede wszystkim chorzy powinni trzymać się 5-6 regularnych posiłków dziennie, które łącznie dostarczą im ok. 2500-3000 kcal. Ilość spożywanego białka powinna wynosić ok. 100-120 g, a ilość spożywanego tłuszczu nie powinna przekraczać 70 g. Wskazana jest eliminacja ostrych przypraw (chilli, curry, papryka, pieprz) oraz dodatków w postaci musztardy czy octu. Dieta w chorobie Leśniowskiego-Crohna powinna być łagodna i lekkostrawna, a także – w miarę możliwości – pozbawiona konserwantów, laktozy (jeśli występuje nietolerancja), cukru isłodyczy, produktów typu fast food, a także alkoholu. Konieczne może okazać się również ograniczenie spożycia błonnika pokarmowego. Osoby borykające się z chorobą Leśniowskiego-Crohna powinny spożywać przede wszystkim:
Zaleca się gotowanie, gotowanie na parze, duszenie, pieczenie w folii aluminiowej lub pergaminie, miksowanie i przecieranie posiłków oraz unikanie spożywania surowych, smażonych, odsmażanych i pieczonych w sposób tradycyjny (na głębokim tłuszczu). W stadium zaostrzenia choroby Leśniowskiego-Crohna, dieta powinna być łatwoprzyswajalna, z maksymalnym ograniczeniem błonnika pokarmowego. Dobór produktów należy dostosować do indywidualnej tolerancji, aktualnej chorego.
Wbrew pozorom, z chorobą Leśniowskiego-Crohna da się normalnie żyć. Wystarczy przestrzegać wspomnianych zasad, przyjmować leki i regularnie zgłaszać się na kontrolę lekarską.
Serwis zywieniemazanczenie.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w serwisie należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Zapisz się na newsletter Żywienie ma znaczenie i dowiaduj się o nowościach w naszym serwisie jako pierwszy.
Nie musisz wychodzić z domu, zamów nasze produkty z wygodną dostawą pod same drzwi.
Żywność specjalnego przeznaczenia należy stosować pod nadzorem lekarza.
