W jakich oddziałach jest stosowane żywienie pozajelitowe?

Pozajelitowe leczenie żywieniowe stosowane jest praktycznie we wszystkich specjalizacjach medycznych, ale są oddziały szpitalne, których pacjenci otrzymują je częściej.

Są to chorzy przebywający na:

• oddziale intensywnej terapii (np. pacjenci z posocznicami czy ciężkimi urazami jamy brzusznej, których nie można odżywiać inaczej)
• oddziałach leczących oparzenia (np. znaczna część ciężko oparzonych chorych ma tak duże zapotrzebowanie metaboliczne, że otrzymuje jednocześnie żywienie poza- i dojelitowe)
• oddziałach chirurgicznych (np. pacjenci są przygotowywani do leczenia operacyjnego z użyciem całkowitego żywienia pozajelitowego, o ile są wskazania otrzymują je także po operacji np. do czasu, kiedy nie będą mogli być odżywiani drogą enteralną (doustną lub dojelitową) czy w przypadku konieczności ponownych operacji lub wystąpienia powikłań, pacjenci z zespołem krótkiego jelita)
• oddziałach gastrologicznych, chorób wewnętrznych (np. chorzy z ciężkimi postaciami zespołu złego wchłaniania, ciężkim zapaleniem trzustki, przetokami )
• oddziałach onkologicznych (np. w celu przygotowania do leczenia onkologicznego, poprawy stanu odżywienia czy w okresie opieki paliatywnej)

Są to tylko niektóre przykłady zastosowania tej terapii w warunkach szpitalnych. Pacjent zawsze, o ile istnieją wskazania do żywienia pozajelitowego – powinien je otrzymać, niezależnie od tego w jakim oddziale jest hospitalizowany.

Systemy podaży żywienia pozajelitowego

Podobnie jak w przypadku rodzaju zastosowanego worka żywieniowego czy drogi żywienia pozajelitowego, także o sposobie podaży żywienia pozajelitowego decyduje lekarz.

W warunkach szpitalnych, o ile stan chorego i wyniki badań na to pozwalają, zlecona przez lekarza ilość składników odżywczych pacjent otrzymuje codziennie w ciągłym wlewie dożylnym. Część chorych, zwykle długotrwale żywionych pozajelitowo w warunkach domowych, może wymagać podaży żywienia tylko przez kilka dni w tygodniu.

Czas trwania wlewu mieszaniny odżywczej, w zależności od całkowitej objętości, waha się od ok. 12 do 18 godzin.

Podawana jest ona na dwa sposoby:

• grawitacyjnie – przez specjalny zestaw do przetoczeń (aparat do kroplówki przystosowany do podawania żywienia pozajelitowego)
• z użyciem pompy, która pozwala precyzyjnie dawkować mieszaninę odżywczą (szczególnie u dzieci, chorych w stanie ciężkim).

Stosowane są również specjalne osłonki na worek, chroniące mieszaninę odżywczą przed działaniem promieni słonecznych.

Serwis zywieniemazanczenie.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w serwisie należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.